Het is precies tachtig jaar geleden dat in Groot-Brittanië het verplichte rijexamen werd ingevoerd. R. Beere was op 1 juni 1935 de eerste Brit die slaagde voor het examen en op deze manier zijn rijbewijs verdiende. 

Het eerste rijbewijs werd in Groot-Brittanië al 32 jaar eerder uitgegeven, maar toen hoefde er nog geen examen voor te worden afgelegd om het te verkrijgen. Het land wordt op basis van het aantal verkeersdoden gezien als een van de vier meest verkeersveilige landen ter wereld, samen met Malta, Noorwegen en Zweden. Nederland staat op die lijst op plaats acht.

Examen

Het Britse rijexamen mag net als in Nederland pas worden afgelegd als er een theorie-examen met succes is afgerond. Voorafgaand aan het veertig minuten durende examen moeten kandidaten twee veiligheidsgerelateerde vragen beantwoorden en als oogtest een nummerplaat van afstand lezen. Tijdens het rijden moet de examinant een keeropdracht voltooien en een gecontroleerde stop maken die door de examinator op een onverwacht moment wordt aangegeven. Daarnaast moet er tien minuten zelfstandig worden gereden op basis van het volgen van verkeersborden naar een bepaalde locatie of het volgen van aanwijzingen van de examinator.

Tijdens het examen wordt een kandidaat beoordeeld op drie type fouten: rij-, gevaar- en ‘serieuze’ fouten. Een kandidaat zakt wanneer hij of zij meer dan vijftien rijfouten maakt of wanneer meer dan één gevaar- of ‘serieuze’ fout wordt begaan. Een voorbeeld van een rijfout is het vergeten van de route tijdens het zelfstandig rijden of het fout beantwoorden van een veiligheidsgerelateerde vraag.

Vier gulden

In Nederland werd het verplicht rijexamen nog eerder ingevoerd dan in Groot-Brittanië. Op 1 september 1927 werd het Centraal Bureau voor de afgifte van Bewijsstukken van Rijvaardigheid (CBBR, later CBR) opgericht, dat een examen instelde voor het behalen van een rijbewijs. Dat kostte destijds vier gulden.