Eric Bakker, voorzitter VRB

‘De kunst is inzien dat de waarheid uiteindelijk in het midden ligt’

In de rijschoolbranche heeft elke instructeur een eigen visie op de manier van lesgeven. Dat levert soms een interessant spanningsveld op, schrijft Eric Bakker, voorzitter VRB in zijn column op RijschoolPro. Hoe vind je de juiste balans in het vasthouden van jouw visie en het ruimte bieden aan andere meningen?

“Staan alle neuzen dezelfde kant op? Vandaag bij het lezen van het boekje ‘Ga lekker zélf in je kracht staan’ van Japke-d. Bouma kwam ik deze vraag tegen. En dan dwalen je gedachten meerdere malen af naar dit onderwerp. Zoals de columniste aangeeft, valt de neuzenbeweging in vier grote stromingen uiteen.

De één denkt dat alle neuzen altijd dezelfde kant op staan, nummer twee vindt dat ze af en toe dezelfde kant op moeten staan, de wanhopige nummer drie vraagt zich af hoe je al die neuzen dezelfde kant op moet krijgen en nummer vier is van mening dat dit niet het geval moet zijn, dus allemaal een eigen kant op wijzen.

Ik vond het zeer treffend en van toepassing op de rijschoolbranche want we moeten uiteindelijk allemaal dezelfde kant op met onze leerlingen: het CBR is door de minister aangesteld als het ultieme eindpunt, maar hoe de weg hier naartoe wordt afgelegd, daar zijn we allemaal weer vrij in. We hebben immers te maken met het examenmodel in Nederland.

De brancheverenigingen trekken samen op met alle ketenpartners omdat we er diep in ons hart wel van overtuigd zijn dat de neuzen grotendeels dezelfde kant op moeten staan. Want als we dat niet doen, zinken we steeds dieper in het moeras waar een groeiende groep actief gaat worden om vooral maar juist niet de neuzen dezelfde kant op te laten wijzen.

We moeten nu niet de cruciale fout maken om te gaan investeren in meer wielen

Zij maken gebruik van de onwetendheid van een grote groep consumenten die nog verhalen levendig houden dat een rijbewijs halen zo maar eventjes tussen de soep en de aardappelen, liefst voor een appel en een ei gedaan kan worden. De kunst is om de mensen die wanhopig proberen om iedereen één kant te laten kijken te overtuigen dat je een goede balans moet zien te vinden en dat uiteindelijk de waarheid in het midden ligt. En dat dit met steun en overtuigingskracht van iedereen die het goede met de branche voor heeft, opgepakt moet worden.

Gelijk hebben is nog niet gelijk krijgen want daarvoor moet je als de wetgevingstrajecten je parten spelen vaak een lange adem hebben. Je mag best wel ambitieus zijn. Nu we economisch gezien de wind in de zeilen lijken te hebben moeten we niet de cruciale fout maken om te gaan investeren in meer wielen maar zorgen dat we kwaliteit blijven leveren en van de zogenaamde schaarste gepast gebruik maken door de prijzen marktconform te maken. Iedereen zal wel een beetje gelijk hebben, maar uiteindelijk moet het ultieme doel het dienen van de verkeersveiligheid zijn. En daar mag je uiteraard best een boterham mee verdienen. Liefst met een beetje beleg erop. En soms is het ook goed om nieuwsgierig te blijven naar en open te staan voor de mening van anderen, dus verder kijken dan je neus lang is.”

Eric Bakker, voorzitter VRB

Onderwerpen: ,

Auteur: Nadine Kieboom

Nadine Kieboom is de vaste journalist van RijschoolPro.nl

Reageer ook

Nog maximaal tekens

Log in via een van de volgende social media partners om je reactie achter te laten.

‘De kunst is inzien dat de waarheid uiteindelijk in het midden ligt’ | RijschoolPro
Eric Bakker, voorzitter VRB

‘De kunst is inzien dat de waarheid uiteindelijk in het midden ligt’

In de rijschoolbranche heeft elke instructeur een eigen visie op de manier van lesgeven. Dat levert soms een interessant spanningsveld op, schrijft Eric Bakker, voorzitter VRB in zijn column op RijschoolPro. Hoe vind je de juiste balans in het vasthouden van jouw visie en het ruimte bieden aan andere meningen?

“Staan alle neuzen dezelfde kant op? Vandaag bij het lezen van het boekje ‘Ga lekker zélf in je kracht staan’ van Japke-d. Bouma kwam ik deze vraag tegen. En dan dwalen je gedachten meerdere malen af naar dit onderwerp. Zoals de columniste aangeeft, valt de neuzenbeweging in vier grote stromingen uiteen.

De één denkt dat alle neuzen altijd dezelfde kant op staan, nummer twee vindt dat ze af en toe dezelfde kant op moeten staan, de wanhopige nummer drie vraagt zich af hoe je al die neuzen dezelfde kant op moet krijgen en nummer vier is van mening dat dit niet het geval moet zijn, dus allemaal een eigen kant op wijzen.

Ik vond het zeer treffend en van toepassing op de rijschoolbranche want we moeten uiteindelijk allemaal dezelfde kant op met onze leerlingen: het CBR is door de minister aangesteld als het ultieme eindpunt, maar hoe de weg hier naartoe wordt afgelegd, daar zijn we allemaal weer vrij in. We hebben immers te maken met het examenmodel in Nederland.

De brancheverenigingen trekken samen op met alle ketenpartners omdat we er diep in ons hart wel van overtuigd zijn dat de neuzen grotendeels dezelfde kant op moeten staan. Want als we dat niet doen, zinken we steeds dieper in het moeras waar een groeiende groep actief gaat worden om vooral maar juist niet de neuzen dezelfde kant op te laten wijzen.

We moeten nu niet de cruciale fout maken om te gaan investeren in meer wielen

Zij maken gebruik van de onwetendheid van een grote groep consumenten die nog verhalen levendig houden dat een rijbewijs halen zo maar eventjes tussen de soep en de aardappelen, liefst voor een appel en een ei gedaan kan worden. De kunst is om de mensen die wanhopig proberen om iedereen één kant te laten kijken te overtuigen dat je een goede balans moet zien te vinden en dat uiteindelijk de waarheid in het midden ligt. En dat dit met steun en overtuigingskracht van iedereen die het goede met de branche voor heeft, opgepakt moet worden.

Gelijk hebben is nog niet gelijk krijgen want daarvoor moet je als de wetgevingstrajecten je parten spelen vaak een lange adem hebben. Je mag best wel ambitieus zijn. Nu we economisch gezien de wind in de zeilen lijken te hebben moeten we niet de cruciale fout maken om te gaan investeren in meer wielen maar zorgen dat we kwaliteit blijven leveren en van de zogenaamde schaarste gepast gebruik maken door de prijzen marktconform te maken. Iedereen zal wel een beetje gelijk hebben, maar uiteindelijk moet het ultieme doel het dienen van de verkeersveiligheid zijn. En daar mag je uiteraard best een boterham mee verdienen. Liefst met een beetje beleg erop. En soms is het ook goed om nieuwsgierig te blijven naar en open te staan voor de mening van anderen, dus verder kijken dan je neus lang is.”

Eric Bakker, voorzitter VRB

Onderwerpen: ,

Auteur: Nadine Kieboom

Nadine Kieboom is de vaste journalist van RijschoolPro.nl

Reageer ook

Nog maximaal tekens

Log in via een van de volgende social media partners om je reactie achter te laten.