Rijschoolhouder Richard Stuifzand werkt ruim 40 uur in de week, heeft een vrouw en drie kinderen, maar maakt ’s avonds vanaf de bank toch nog tijd vrij om via Facebook zijn leerlingen te motiveren. De eigenaar van Rijschool Eureka ziet social media als het belangrijkste onderdeel van zijn marketing. “Ik ken genoeg collega’s die deze vertaalslag naar de moderne tijd hebben gemist. Daar laten ze naar mijn idee een hoop liggen.”

Een welkomstberichtje na aanmelding bij de rijschool of wat extra aandachtspunten na een productieve les. Daarmee laat de instructeur zijn persoonlijke betrokkenheid zien. Maar tegelijkertijd hoopt hij via de openbare berichten ook goede reclame voor zijn bedrijf te maken, zo geeft hij eerlijk te kennen. Stuifzand: “De tijden zijn niet dusdanig dat je veel centen over hebt voor een reclamebudget. Je moet dus een beetje creatief zijn.”

Social media

Met 26 arbeidsjaren binnen de branche weet Stuifzand precies waar hij het van moet hebben. “Zonder mond-tot-mondreclame gaat het niet gebeuren. In het plaatselijke voetbalblaadje of de weekuitgave van de dorpskrant hoef je echt niet meer te adverteren.” De Facebook-berichten werken volgens hem veel effectiever: hij houdt zijn leerlingen positief en boort tegelijkertijd nieuwe klantenkringen aan. En de zaken in het Zeeuwse Tholen gaan goed: “Ik heb het razend druk”, stelt de zzp’er.

Niet alleen online berichten en reacties helpen de rijschoolhouder zijn klandizie op peil te houden. Sinds dit jaar maakt hij ook gebruik van de Rijlesapp. “Via die app wordt de route die we rijden na afloop op de Facebook geplaatst. Iedereen kan dus reageren op het traject.”

App

Als de leerling door het drukke Rotterdam heeft gereden, komen er bijvoorbeeld berichten als ‘Jeetje, kun je dat al?’, zo leert ervaring hem. In de online status is ook een prominente plaats voor de naam van de rijschool. Stuifzand: “Goede reclame voor mij. En de reacties werken motiverend voor mijn leerling.”

In het begin had hij nog zijn twijfels over de app: “Ik vond het met al die kleurtjes wel wat weg hebben van Angry Birds.” Hij besloot toch de gok te wagen en is nu enthousiast. “Ik ben naast instructeur natuurlijk ook ondernemer en heb de afweging gemaakt: wat kost het en wat gaat het me opleveren. De combinatie van Facebook en de Rijlesapp werkt goed.”

Slagingspercentages

Stuifzand vraagt zijn leerlingen altijd of ze via de app in willen checken om aan te geven waar de route begint. “Het is geen hoofdzaak: dat is leren autorijden. En het moet ook niet één grote reclamecampagne voor mijn rijschool worden. Maar dit is voor beide partijen precies leuk.”

Hij vindt uiteindelijk slechts één ding echt van belang: de zelfstandigheid van de nieuwbakken chauffeur. “Ik hoop dat mijn leerlingen na het behalen van hun rijbewijs meteen de autosleutels van pa en ma pakken en alleen het verkeer in gaan. Natuurlijk zijn slagingspercentages belangrijk voor je uitstraling als rijschool zijnde. Maar de feedback op internet is naar mijn idee pas echt reclame.”

Leerlingen

Hij doelt onder meer op reacties van familie en vrienden. “Als de moeder van Jantje openbaar op Facebook plaatst ‘We zijn even met ‘m meegereden en zaten helemaal op ons gemak’, dan werkt dat veel beter.” Hij voegt eraan toe: “En ik ben dan ook wel zo dat ik even reageer op zo’n bericht en onder die tekst mijn naam en die van mijn rijschool plaats.”

De voormalig beroepsmilitair geniet zichtbaar van zijn volle schema. “Het mooiste is dat je iemand iets kan leren wat de rest van zijn leven van pas komt. En ik zeg het wel eens tegen mijn vrouw: mijn leerlingen houden mij jong. Ik zie op internet wat hun interesses zijn en wat op het moment bij de jeugd speelt.”

The A-Team

Ook hun onverwachte manoeuvres op de weg zo nu en dan, houden hem naar eigen zeggen scherp. “Wanneer alle voorbereidingen zijn getroffen voor een bocht naar rechts, maar op het laatste moment onverwacht vol naar links gestuurd wordt bijvoorbeeld. Op zulke momenten waan je je echt weer 18. Je voelt alles door je lichaam stromen: je bloed, je eigen zuurstof. Daarna denk je pas ‘ik hoor geen klap: fijn!'”

Aan zijn leerlingenbestand van 30 tot 40 personen heeft Stuifzand zijn handen vol. In de lesauto, maar ook achter de computer. Maar die geïnvesteerde tijd loont, zo zegt hij stellig. “Dat was wat mijn tijd als militair ook zo mooi maakte: het werken in groepsverband. In mijn lesauto is de situatie eigenlijk hetzelfde: we vormen samen een team om ons gezamenlijke doel te bereiken. Dat zeg ik ook altijd tegen mijn leerlingen: ‘Kom op! Wij zijn The A-Team’.”

Roosmarijn Dierick