Een rijinstructeur die tientallen jaren in dienst was bij Defensie krijgt geen schadevergoeding voor de schade die hij heeft geleden door zijn nekklachten. Hij heeft het hoger beroep daartoe verloren. Hij kon volgens de rechter niet hard maken dat de nekklachten zijn veroorzaakt door zijn werk. De rijinstructeur reed jarenlang in motorvoertuigen die oncomfortabel en slecht afgeveerd waren over ruig militair oefenterrein met steile hellingen en diepe kuilen. Bovendien droep hij een helm van vijf kilo.

Defensie betwistte niet dat het werk van de rijinstructeur belastend was. “Maar er kan geen causaal verband worden aangenomen tussen de uitoefening van de werkzaamheden en de nekklachten”, vindt de Centrale Raad van Beroep. “De minister heeft dan ook terecht op die grond het verzoek om erkenning van aansprakelijkheid voor zijn nekklachten afgewezen.”

Militair rijinstructeur

De rijinstructeur, geboren in 1963, was van 1981 tot halverwege 2005 voor het ministerie van Defensie werkzaam als rij- en onderhoudsinstructeur militaire voertuigen. Sinds 1990 heeft hij last van chronische nekklachten. In de periode 1995 en 2004 is dan ook enkele malen de diagnose nekhernia gesteld.

De rijinstructeur heeft dan ook in 2005 om toekenning van militair invaliditeitspensioen gevraagd. Dat heeft hij in 2007 toegekend gekregen, omdat hij een aandoening van de halswervelkolom heeft die veroorzaakt is door de uitoefening van militaire dienst. De aandoening had een invaliditeit van 30% veroorzaakt.

Schade

Maar de rijinstructeur wil ook dat Defensie aansprakelijkheid accepteert voor schade die veroorzaakt wordt door die nekklachten. Hij had ze naar eigen zeggen immers opgelopen tijdens militaire dienst. Maar daar ging het ministerie niet mee akkoord, omdat er geen verband zou zijn tussen de chronische nekklachten en zijn werk voor Defensie. En de toekenning van invaliditeitspensioen wil niet zeggen dat alle schade veroorzaakt door de nekklachten wordt vergoed.

De rechtbank had zijn eerdere bezwaar tegen deze afwijzing ongegrond verklaard, omdat de rijinstructeur niet aannemelijk kon maken dat er wel een causaal verband is tussen de klachten en zijn werkzaamheden. Waarna de rijinstructeur hiertegen in beroep ging. Want Defensie had volgens hem al vanaf 1998 maatregelen moeten treffen om zijn klachten te verminderen. Maar daar ging de Centrale Raad van Beroep dus niet in mee in haar uitspraak.

Bart Pals