Werken als rijinstructeur bij Defensie: Ron Peters vertelt
In de terugkerende rubriek ‘BLIKVANGER’ spreekt RijschoolPro met rijinstructeurs van bijzondere voertuigen. Van vrachtwageninstructeurs tot instructeurs van limousines: een kijkje in hun wereld.
Rijles geven binnen Defensie in een Land Rover en een legergroene viertonner: Ron Peters voerde enkele jaren met veel enthousiasme dit avontuurlijke vak uit. Inmiddels runt hij al 26 jaar zijn eigen rijschool in Almelo, maar zijn tijd bij Defensie zal hij nooit vergeten. “De saamhorigheid mis ik het meest, binnen Defensie doe je het écht samen.”
Toen Ron op zijn achttiende een oproep kreeg om zijn dienstplicht te vervullen, dacht hij meteen: dat is iets voor mij. In totaal heeft hij zeven jaar in dienst gezeten, waarvan circa 4,5 jaar als rijinstructeur voor militaire voertuigen. “Die Land Rovers waren toentertijd niet zulke geweldige autootjes. Alles was dichtgeplakt en we reden met dekens over onze benen in de winter, maar avontuurlijk was het wel.”
“Hoe het was om werkzaam te zijn binnen Defensie? Heel strak en heel strikt. In de burgeropleiding mag je als rijinstructeur verwijzen naar bepaalde wetten, terwijl je die in het leger allemaal woord voor woord uit je hoofd moet kennen. Je moet een aantal A4-tjes bomvol met wettelijke teksten letterlijk kunnen opnoemen. Toen zijn er ook best wat toekomstig-collega’s afgevallen.”
“Daarnaast heb je vier tijdvakken, waarvan je meteen van de opleiding wordt gestuurd als je de eerste niet haalt. Wat de overige tijdvakken betreft, mag je er één herkansen. Het was dus veel leren: je zat ‘s ochtends in de schoolbanken en ‘s middags achter het stuur. Er waren zelfs ook examinatoren die ons dan influisterden: ‘Als jij je best niet doet, zorg ik ervoor dat je zonder papieren weggaat.’”
Maar buiten de strenge werkwijze om staan saamhorigheid en avontuur centraal in de verhalen van Ron. “We hadden een hecht team van tien rijinstructeurs, twee examinatoren en één sergeant-majoor. Elke twee maanden kwamen er dan weer veertig militairen aan die wij vervolgens opleiden tot chauffeur voor één van de militaire voertuigen. Na afloop van zo’n dag met een nieuwe lichting dronken we met collega’s een biertje aan de ‘korporaalbar’. Zo leer je je collega’s echt goed kennen, maar kan je ook het karakter van je nieuwe leerlingen en hun kwaliteiten bespreken onderling. Dat is heel helpend in je werk als rijinstructeur”, vervolgt Ron.
Tekst gaat verder onder de foto.
Terreinrijden
Voor een rijexamen met een viertonner krijgt een militair een C-rijbewijs, net zoals bij de burgeropleiding tot vrachtwagenchauffeur. Het verschil zit vooral in de rijlessen zelf: een militair moet namelijk ook het rijden op verschillende soorten terrein onder de knie krijgen.
“De zandpaden over, door de modder baggeren en door plassen heen scheuren: dat zijn vaardigheden die militairen moeten leren. Daarnaast reden we stadsritten van bijvoorbeeld Ossendrecht naar Roosendaal. Dat soort ritten zijn vergelijkbaar met de burgeropleiding voor het C-rijbewijs”, aldus Ron.
“De militaire voertuigen zijn daarnaast ook uitgerust met oorlogsverlichting: hele zwakke, kleine lampjes. Door middel van deze verlichting kunnen voertuigen elkaar volgen in het donker, zonder dat ze opvallen voor eventuele gevaarlijke doelwitten. Met het gebruik van deze verlichting oefenden we ook laat op de avond of in de nacht. Dat waren heel avontuurlijke momenten.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het leven na Defensie
Na het afschaffen van de dienstplicht waren er voldoende rijinstructeurs binnen Defensie bij wie hun contract al was ‘verlengd tot oneindig’, ofwel tot hun pensioen. Voor Ron betekende dit dat zijn tijd bij de krijgsmacht erop zat. “Ik had graag willen blijven, maar dit was helaas niet mogelijk.”
Na zijn tijd bij Defensie heeft Ron een half jaar gewerkt binnen een al bestaande rijschool. Deze rijschoolhouder vroeg hem na verloop van tijd de rijschool over te nemen en dat wilde hij maar al te graag. “Ik kende de leerlingen en zij kende mij, dus toen ik hen vertelde over de overname reageerde iedereen heel enthousiast. Inmiddels doe ik dit al 26 jaar en ik geniet er nog steeds van om mijn leerlingen naar hun rijbewijs te begeleiden. In al die jaren heb ik misschien wel 1700 leerlingen gehad en ik krijg nu zelfs de kinderen van ouders die vroeger zelf bij mij hebben gelest.”
Misschien ook interessant:
U las zojuist één van de gratis premium artikelen.
Wilt u onbeperkt lezen? Sluit nu een actie abonnement af en krijg onbeperkt toegang tot vakinformatie over de rijschoolbranche.
Voor slechts € 6,- per maand heeft u toegang tot alle artikelen.
Bent u al abonnee?
