Hij is rijschoolhouder van zijn eigen eenmanszaak en werkt daarnaast in een groothandel voor groenten en fruit. Voor Coos Posseth van Rijschool Posseth uit Franeker was die combinatie van twee banen een bewuste keuze. “Ik wil koste wat kost voorkomen dat ik 50 uur in de week in de lesauto zit. Mijn leerlingen verdienen mijn volle aandacht en mogen kwaliteit verwachten. Juist de afwisseling tussen mijn twee banen houdt me scherp”, zo stelt hij. “Als er binnen de rijschoolbranche negatief wordt gesproken over rijschoolhouders met een tweede baan voel ik me dan ook niet aangesproken. Ik weet dat ik hiermee het beste resultaat behaal.”

Bijna anderhalf jaar geleden startte Posseth met zijn eigen rijschool. “Ik zat voor die tijd in de meubel- en glassector, maar had er wegens verschillende faillissementen geen vertrouwen meer in. Na een maand werkloos thuis te hebben gezeten kwam ik erachter dat ik absoluut geen stilzitter ben. Autorijden was altijd al een hobby van me, met mensen omgaan ligt in mijn straatje en ik had ervaring met coördinerende functies. Dat ik rijinstructeur zou worden, was wat dat betreft misschien niet zo’n hele onverwachte keuze.”

Rijschool

Inmiddels zit hij zo’n 35 uur per week in de lesauto en draait gemiddeld 15 uur in de groothandel. “Ik heb zelf de touwtjes in handen. Als ik een keer wat meer of minder uren wil maken binnen het groenten- en fruitbedrijf, dan kan dat, daar is mijn baas flexibel in. Daar heb ik ontzettend veel geluk mee, dat realiseer ik me ook. Het zorgt dat ik afwisseling in mijn werk ervaar en iets achter de hand heb, terwijl ik mijn rijschool wel de aandacht kan geven die ze nodig heeft.”

Posseth stelt in de anderhalf jaar dat zijn rijschool bestaat overigens weinig van de moeilijkheden in de branche te hebben gemerkt. “In Franeker zijn zes rijscholen. Die kunnen allemaal prima hun brood verdienen. We spreken elkaar zo nu en dan, kunnen met elkaar door een deur en ervaren geen haat en nijd. Sterker nog: toen mijn rijschool een jaar bestond, zaten ze allemaal bij me op de koffie.” Zijn lesprijs is momenteel 40 euro per zestig minuten. “Dat zou goedkoper kunnen, maar dat wil ik niet. Omdat ik me niet in een prijzenslag wil verwikkelen, maar ook omdat ik dat naar de andere rijscholen in de regio toe niet eerlijk vind.”

Leerling

Na anderhalf jaar als rijinstructeur stelt Posseth het zogenaamde ‘fingerspitzengefühl’ zich steeds meer eigen te maken. “Ik zit nu bijvoorbeeld veel zekerder in de auto dan de eerste tijd. Dat komt volgens mij vooral door ervaring en luisteren naar anderen. Zo heb ik na praktijk-examens bij het CBR wel eens een gesprek met een examinator. Want ik ben nooit tevreden: het kan altijd beter.”

Maar ook op het gebied van marketing en klantenbinding doet hij gaandeweg nieuwe ideeën op. “Zo ben ik nu op een punt dat ik zomaar een paar lessen voor het examen van een leerling tegen hem of haar kan zeggen: ‘Als je deze les niet één keer de auto af laat staan, krijg je deze les van mij gratis.’ Dat kost geld, maar om euro’s te verdienen moet je er soms eerst een paar uitgeven. Zo’n actie praat zich rond onder jongeren, maar is ook gewoon een mooie manier om te testen hoe mijn leerling met druk omgaat. Want ik wil pas dat ze op examen gaan als ze er echt klaar voor zijn.”

Begeleiding

Posseth stelt voor zijn leerlingen door het vuur te gaan, maar hij moet er wel wat voor terugkrijgen. “Zo ben ik altijd bereid om mijn leerlingen op hun weg naar het theorie-examen te begeleiden, maar dan moeten ze wel gemotiveerd zijn. Voor wat hoort wat, zullen we maar zeggen.”

Ook maakte hij de Tussentijdse Toets voor zijn leerlingen goedkoper. “Ik ben er een voorstander van, want ik merk dat het een deel van de spanning voor het praktijk-examen weghaalt. Daarnaast maken opmerkingen van examinatoren tijdens zo’n TTT meer indruk op mijn leerling dan ikzelf. Door de prijs te verlagen, probeer ik een beetje te pushen. Het is voor zowel de leerling als voor mijn slagingspercentage goed.”

Druk

Van een beetje druk uitoefenen lijkt Posseth sowieso over het algemeen niet vies te zijn. “Het verschilt natuurlijk per leerling, maar een week voor het examen voer ik de druk vaak op om ze te laten wennen. Vervolgens bouw ik weer af, omdat het allemaal al spannend genoeg wordt. Als ze naar mijn idee onder druk een 9 scoren, dan zijn ze klaar voor hun examen. Want bij het CBR hoeft het niet perfect. Dat is ook onmogelijk.”

Ook maakt Posseth soms ervaringsritten met zijn leerlingen. Van Franiker naar het drukke Amsterdam bijvoorbeeld. “Uiteraard alleen als ik denk dat het veilig kan. Maar het is goed om af en toe grenzen bij de leerlingen te verleggen en ze met onbekende situaties kennis te laten maken. Daar hebben ze de rest van hun tijd als rijbewijsbezitter wat aan. Vaak overtreffen de leerlingen hun eigen verwachtingen. Daar doe je het voor.”

Rijles

De zaken gaan goed, zo laat Posseth weten. “Mijn auto zit lekker vol. Ik heb een netwerk, sponsor de plaatselijke voetbalclub, van wie ik op termijn veel jongens in mijn lesauto verwacht en adverteer in kranten en op Facebook. Je moet kosten maken om daar de opbrengst van te kunnen zien. Ik ga goed doordacht te werk en ben niet te impulsief. Maar ik laat wel ruimte voor speciale acties of uitdagingen voor mijn leerlingen. Dat maakt mij waarschijnlijk een frisse, nieuwe rijinstructeur in de branche.”

Hij vervolgt: “Ik denk absoluut niet dat ik er al ben. Daarom probeer ik mijzelf altijd voor de volle 150 procent te geven. De leerling mag overigens niet anders verwachten. Ik denk dat je jezelf altijd kunt blijven ontwikkelen, als je er maar voor open staat. Ik laat me graag adviseren, al doe ik altijd mijn eigen ding. En volgens mij is dat wat voor mij werkt.”

Innovatie

Posseth werkt dagelijks met de software van Dation. “Alles is geautomatiseerd, waardoor ik niets meer hoef te doen als ik thuiskom. Innovatie is duidelijk ook gemak, zeker gezien het aantal uren dat in mijn werkweek zit.” De Dation-app Tientje voor een Vriendje is naar zijn mening een mooie toevoeging voor zijn rijschool. “In de eerste vier maanden dat ik de applicatie gebruikte, hield ik er al drie leerlingen aan over. Ik vraag kandidaten wel eens om via de app vrienden uit te nodigen, want het is toch deel van mijn broodwinning. Maar niet tot irritatie aan toe. Dat blijkt in de praktijk overigens nooit nodig. Ze zijn toch al veel met hun telefoon bezig.”

Leerlingen

Om leerlingen zit zijn rijschool niet verlegen, zo valt uit zijn verhaal op te maken. Maar aan uitbreiden moet hij niet denken, zo vertelt hij. “Ik wil mijn lessen absoluut niet uitbesteden. Ik ben een controllfreak en wil mijn leerlingen persoonlijk kunnen begeleiden en zelf de nazorg kunnen doen. Als een geslaagde leerling al een tijdje zelfstandig op de weg zit bijvoorbeeld, bel ik op om te vragen hoe het gaat. Daarop wil ik pertinent niet inleveren.”

Roosmarijn Dierick