In deze terugkerende rubriek ‘Memoires van een rijinstructeur’ blikt RijschoolPro samen met rijinstructeurs terug op de meest bijzondere, meest grappige en meest indrukwekkende herinneringen van hun carrières achter het stuur. 

Na jarenlang werkzaam te zijn geweest in de verzekeringsbranche, besluit Els de With om zich om te scholen tot rijinstructeur en opent zij in 2021 haar eigen rijschool in Vinkega, Zuid-Friesland. Na een collectief ontslag bij haar vorige werkgever besloot zij terug te keren naar de wereld van de rijscholen, waar zij in haar twintiger jaren al eens kennis mee had gemaakt.

Van buitendienst tot buiten dienst

“Toen ik nog heel jong was, een jaar of 22, had mijn man een eigen vrachtautootje. Hij zei: ‘Misschien is het handig als jij je vrachtauto rijbewijs haalt. Als je mij dan een keer moet helpen of de vrachtauto moet verzetten, dan kun je er in ieder geval in rijden’. Zo gezegd, zo gedaan: ik haalde mijn rijbewijs.
De instructeur die mij destijds les gaf, zei: ‘Als jij ooit je bevoegdheidspas voor rijinstructeurs haalt, mag je bij mij komen werken’. Ik vond het echt heel leuk dat hij mij dat aanbod deed, maar ik werkte toentertijd bij de politie en dat vond ik véél interessanter.

Na een aantal jaar bij de politie, ben ik getrouwd en kreeg ik kinderen. Destijds kon je er  binnen de politie nog niet voor kiezen om parttime te gaan werken, dus belandde ik uiteindelijk in de verzekeringsbranche bij de buitendienst. Werken tussen vier muren is voor mij niet weggelegd, dus de buitendienst was een uitkomst.

Na het collectieve ontslag heb ik mijzelf omgeschoold tot rijinstructeur en bij een grote rijschool geïnformeerd of ik eens mee mocht rijden om ervaring op te doen. De rijschoolhouder was in eerste instantie terughoudend, maar zei toen: ‘Meerijden doen we niet, maar je mag wel bij mij komen werken’. Zo had ik mijn eerste baan als rijinstructeur. Uiteindelijk ben ik vorig jaar voor mezelf begonnen”, vertelt Els.

Beenprothese op de achterbank

“Een herinnering die mij altijd bij zal blijven is het moment dat ik in een automaat lesgaf aan een jongen met één echt been en één prothesebeen. Tijdens de les kreeg mijn leerling jeuk aan zijn prothesebeen en vroeg hij of ik er bezwaar tegen had dat hij hem af deed. Voor mij natuurlijk geen enkel probleem, dus prothese afgedaan en op de achterbank gelegd. Hij was er zelf zo relaxt over, dat het voor mij ook heel normaal werd.

We hadden er verder nooit meer bij stil gestaan. Je bent aan het lesgeven, druk bezig, van alles aan het doen. Totdat we de volgende leerling gingen ophalen. Die keek met een wel héél angstige blik naar de achterbank.”

Vrijheid in mijn werk

“Wat mij de meeste energie geeft in mijn werk, is het omgaan met mensen. Er is geen mens gelijk en je hoort allerhande verhalen. Leuke dingen, trieste dingen, ze vertellen je van alles. Dat vind ik het meest boeiend. Ook geeft het mij veel voldoening wanneer een leerling slaagt. Slagen voor je rijbewijs is goed voor je zelfvertrouwen en een mooie stap voor je verdere leven.

Tot slot ben ik heel blij dat ik zo vrij ben. Ik kan mijn eigen tijd indelen, ik maak mijn eigen planning en ik zit niet op kantoor. Vrijheid is natuurlijk altijd betrekkelijk, maar ik voel mij nu vrijer dan wanneer ik tussen vier muren werk.”

Lees ook:

•  ‘Je moet je niet laten stoppen door een tegenslag, een ongeluk kan gebeuren’ 
• Merlin Weber: ‘Als er maar één iemand wat leert via mijn video’s, heb ik mijn doel al bereikt’