Het is een rijinstructrice met een missie: Saniye Kenger wil door middel van rijlessen allochtone vrouwen zelfstandiger maken. “Bij Nederlandse vrouwen gaat dat proces van onafhankelijk worden vaak vanzelf, maar allochtone dames moeten meer loskomen van hun mannen.” Een rijbewijs halen is in haar ogen de eerste stap. “Niet afwachten tot hun man thuiskomt, maar zelf in de auto kunnen stappen, de kinderen naar de crèche brengen en vervolgens naar hun werk rijden, dat is belangrijk. Want wat mannen kunnen, dat kunnen vrouwen ook.”

Kenger begon vorige maand als zelfstandige haar eigen rijschool in Doetinchem. “Iedereen is welkom”, zo benadrukt ze. “Ook autochtonen en mannen mogen zich bij me aanmelden. Daar moeten geen misverstanden over bestaan. Maar ik richt me in mijn communicatie voornamelijk op de allochtone vrouwen. Want in mijn ogen is rijden het begin van hun onafhankelijkheid. En daar maak ik me sterk voor.”

Rijschool

Met haar rijschool, gericht op allochtone dames, heeft de nieuwbakken rijschoolhoudster een niet-doorsnee formule te pakken. “Aan de ene kant kan ik op deze manier mijn idealen nastreven en vrouwen van verschillende nationaliteiten helpen en inspireren. Aan de andere kant is het ook een model om geld aan te verdienen. Want ik moet de boel toch draaiende kunnen houden. Ik heb drie kinderen te onderhouden.”

De rijschoolhoudster stelt met haar aanpak een groep vrouwen aan te willen spreken die normaal gesproken niet aan rijlessen begonnen zou zijn. “Voor die vrouwen geeft het vaak een fijner gevoel om van een vrouwelijke rijinstructeur les te krijgen. Het is toch een spannend iets, autorijden. Omdat vrouwen elkaar onderling meer begrijpen, wordt het daardoor niet nog spannender om in het verkeer deel te nemen. Vanuit de allochtone cultuur wordt dat als prettig ervaren, weet ik uit ervaring.”

Rijles

Zelf volgde ze op haar negentiende haar eigen rijopleiding bij een Turkse instructeur. “Er waren toen niet of nauwelijks vrouwen in het vak, dus van een keuze was niet echt sprake. Mijn instructeur was een correcte man. Maar als ik de keuze had gehad, dan had ik mijn lessen liever van een vrouw gehad. Dat is een gevoelskwestie. Daar had ik me toch prettiger bij gevoeld.”

Ze stelt in haar tijd als rijbewijskandidaat vrijwel automatisch bij die rijschool terecht te zijn gekomen. “Zeker in de allochtone gemeenschap is mond-tot-mondreclame heel belangrijk. Als iemand naar een bepaalde rijschool gaat, dan is het gebruikelijk dat de rest van de familie daar ook gaat lessen. En vrienden. Zo kwam ook ik daar in de lesauto te zitten. Nu ik zelf een eigen rijschool heb, zal die vorm van reclame heel belangrijk worden. Zeker bij de dames van allochtone afkomst.”

Leerling

Met enkele weken op de teller van het bedrijf, heeft Kenger momenteel een aantal leerlingen. “Drie daarvan zijn buitenlandse dames. Op het moment geef ik daarnaast les aan onder andere vrienden van mijn zoon”, zo laat ze weten. “Het is sowieso al een lastige tijd om een rijschool op te starten. Maar ik zit nu ook met veel potentiële leerlingen die op vakantie zijn. Veel allochtone jongeren zitten nu in Turkije en Marokko enzovoorts.”

Om nieuwe klanten te werven, maakt de rijschoolhoudster voornamelijk gebruik van Facebook. “Een eigen website heb ik niet. In mijn ogen levert die in de opstartfase van een rijschool meer kosten op dan dat het geld oplevert. Het geld dat ik nu bespaar, kan ik besteden aan flyers en posters.” Van dat promotiemateriaal maakt ze strategisch gebruik. “Ik laat het drukken in het Nederlands en in het Turks. De Nederlandse exemplaren hang ik op in onder andere snackbars en supermarkten. Het Turkse materiaal verspreid ik bij buurt- en gemeenschapshuizen voor de allochtone gemeenschap.”

Autochtoon

Dat alleen allochtone vrouwen bij haar rijschool welkom zijn, is volgens Kenger een hardnekkig gerucht dat de ronde doet. “Ik vind het heel vervelend om te merken dat mensen denken dat ik groepen buitensluit. Dat wil ik helemaal niet. En het zou stom zijn, omdat ik daar inkomsten mee misloop.”

Ze stelt al reacties te hebben gehad van jongeren in haar buurt die zich elders bij een rijschool aanmeldden, omdat de onderneming van Kenger als rijschool voor uitsluitend allochtone dames te boek staat. “De allochtone vrouw is inderdaad de doelgroep waarop ik me in eerste instantie richt, want ik wil met mijn missie bezig zijn en allochtone vrouwen vrijheid geven. Maar dat wil niet zeggen dat een autochtoon bij mij de lesauto niet in komt”, aldus Kenger.

UWV

Voor haar opleiding tot rijinstructeur werkte de 42-jarige Kenger veelal met kinderen en allochtone vrouwen. “Ik vond lesgeven en kennis overbrengen interessant, ik wilde kinderen begeleiden en tegelijkertijd allochtone vrouwen zelfstandig maken. Het vak van rijinstructeur is daarvoor de ideale beroep. Toen ik me dat realiseerde, ben ik de opleiding gaan volgen. En aan mijn werk dat ik voorheen deed, heb ik een mooi netwerk overgehouden.”

Kenger liet zich via het UWV omscholen tot rijinstructeur. In 2012 behaalde ze haar bevoegdheid. “De kritiek op de hele UWV-situatie begrijp ik”, zo laat ze weten. “De hele discussie snap ik ook. Maar er moet niet vergeten worden dat er ook personen bij zitten die het ondernemerschap heel serieus nemen. Voor sommigen kan die steun vanuit het UWV een extra steuntje geweest zijn om een droom te verwezenlijken.”

Branche

De problemen binnen de rijschoolbranche zijn voor haar nooit een reden geweest om te twijfelen aan haar plan om een eigen rijschool te starten. “Het zit in mijn aard om risico’s te nemen. En ik vind het stoer om te kunnen zeggen wat ik in het dagelijks leven doe. Over het algemeen zijn het altijd de mannen die alles durven, maar ik geloof dat vrouwen dat ook kunnen. En ik heb een redelijk unieke formule én vertrouwen. Volgens mij kan ik daar ver mee kom.”

Ze gaat verder: “Ik realiseer me ook dat deze branche pieken en dalen kent en dat het elke dag hopen is dat het goedkomt. Ik heb die hoop. Want ik hoor van mijn leerlingen dat ze zien dat ik passie heb voor mijn vak. Ik denk dat dat belangrijk is om te blijven bestaan. En geduld. Dat krijg je wel van drie kinderen opvoeden. Ik hoef niet rijk te worden van dit vak, ik hoef geen dure nagels en verre vakanties. Ik wil gewoon dit beroep blijven uitoefenen en vrouwen onafhankelijker maken. En het liefst op termijn ook in de rest van het land. Dat is missie nummer twee.”

Roosmarijn Dierick