COLUMN – Verschil moet er zijn, ook als het om leerlingen gaat. Het verschil tussen de ene leerling en de andere is soms enorm. Dat maakt het beroep van rijinstructeur ook uitdagend, leuk en afwisselend. 

Ik ben een voorstander van een gedegen rijopleiding en dat kost over het algemeen best wel wat tijd. Na de eerste (proef)les blijkt het lesadvies doorgaans dan ook hoger dan wat de leerlingen en hun ouders verwachtten. Maar niet altijd. 

Een tijdje geleden had ik een jongen in de auto zitten die mij toch nog wist te verbazen. Geen ervaring, ook niet stiekem op een veldje achter op het erf. Ook had hij geen ervaring met andere gemotoriseerde voertuigen zoals een tractor of een bromfiets. En toch reed hij na een korte maar duidelijke instructie soepel weg.

Toeval

Die soepele beweging bleek geen toevalstreffer. Hij begreep gewoon snel wat de bedoeling was. 

Ook de overige zaken die tijdens een proefles zo mogelijk aan bod komen, gingen eigenlijk best goed. Opschakelen, terugschakelen, stoppen: het bedienen van de auto ging geen probleem worden.

Een paar uren verder reed hij eigenlijk al behoorlijk netjes door het verkeer. 

Tijdens die lessen leerde ik hem natuurlijk wat beter kennen en probeerde ik te begrijpen waarom alles na een of twee keer uitleggen gewoon goed ging. Met zijn eigen redenatie vatte hij het misschien wel goed samen: “Jij bent de instructeur en ik luister naar je. Ik doe gewoon wat je zegt en maak het verder niet al te ingewikkeld.”

Examen

Ik heb een aantal lessen gegeven en hem vervolgens af laten rijden. Misschien had hij wel nog eerder op examen gekund en het dan nog gehaald ook. Maar ik vond het belangrijk dat hij ook na het examen echt zeker en veilig door het verkeer zou kunnen rijden. 

Het afrijden ging prima. Hij maakte een paar slordigheidsfoutjes, maar over het algemeen was hij een voorbeeldchauffeur. Gelukkig zijn niet alle leerlingen zo. Ik zou me nog gaan vervelen.

Marcel Slofstra