In zijn columns voor RijschoolPro werpt Gijs Kantelberg van De VerkeersAcademie een blik op belangrijke thema’s binnen de rijschoolbranche. Deze keer schrijft hij over de veranderde verstandhouding tussen leerlingen, ouders en instructeurs. 

De maatschappij verruwt, dat mag geen verrassende mededeling zijn. Steeds vaker wordt er getornd aan autoriteit, steeds minder wordt voor waar aangenomen en discussies lopen hoog op. In de politiek, op sociale media, op straat, overal eigenlijk. Net als een leraar op school was een rijinstructeur eerst een autoriteit; iemand met specifieke kennis en kunde, waarvan je afhankelijk was om jezelf de rest van je leven vrij te kunnen bewegen.

Leerlingen zijn echter mondiger geworden en hun ouders ook. Het rijbewijs wordt gezien als commodity, als gemeengoed. Iedereen heeft het, dus waarom zou ik me bovenmatig moeten inspannen om het te halen? En waarom zou ik daar zoveel geld voor moeten betalen? En wie is die instructeur wel niet om mij hier week in, week uit de les te lezen? Hoezo kan mijn dochter nog steeds niet op examen? Ongetwijfeld schets ik nu zeer herkenbare situaties en dan zal het meer dan eens voorkomen dat de instructeur in kwestie met de mond vol tanden staat en niet adequaat kan reageren. Soms ontstaan ook eindeloze discussies, waarin de emotie regeert in plaats van het verstand. Over en weer.

Die sterk veranderde verhoudingen tussen rijinstructeur enerzijds en ouders en leerlingen anderzijds vergt van de instructeur totaal andere competenties. Competenties zoals gesprekstechnieken zijn echter niet standaard in de WRM-opleiding inbegrepen. Dat soort vaardigheden helpen echter wel om het werk een stuk prettiger te maken, de sfeer in de lesauto behaaglijker en de conversaties met kandidaten en hun ouders soepeler te laten verlopen. De een kan dat van nature, de ander kan het zich eigen maken. En laten daar nou prachtige bijscholingen voor zijn; even weg van de gebaande paden en niet alléén om een betere rijinstructeur te worden, maar ook om jezelf gewoon beter te maken. Een volledig interactieve en diepgaande cursus zoals gesprekstechnieken met een trainingsacteur of een vierdaagse cursus conform neuro-linguïstisch programmeren met heel veel aandacht voor verbale en non-verbale communicatie. Om blije medewerkers én om blije klanten te krijgen, kan ik zo’n bijscholing iedereen van harte aanbevelen.

Gijs Kantelberg
De VerkeersAcademie

Lees ook:

• Column Gijs Kantelberg (VerkeersAcademie): instructeurs in de frontlinie
• Rijschoolbranche reageert ontdaan op column Sylvia Witteman